Ռուսաստան...

Ռուսաստանի բնակչությունը, Ռուսաստանի Դաշնության տարածքի բնակչության կազմը։
2015 թվականի հունվարի 1-ի տվյալներով Ռուսաստանն ունի 146 267 288 մարդ մշտական բնակչություն։
Բնակչության խտությունը կազմում է 8,55 մարդ/կմ2 (2015)։ Բնակչությունը տեղաբաշխված է խիստ անհավասար. Ռուսաստանի բնակչության 68,2 %-ը բնակվում է երկրի եվրոպական հատվածում, որ կազմում է երկրի տարածքի 20,85 %-ը։ Քաղաքային բնակչությունը 74,03 % է (2015)։

1897 թվականին անցկացված մարդահամարի ժամանակ Ռուսաստանում հաշվառվել է 125 640 021 բնակիչ, որոնցից 16 828 395 մարդ ապրել է քաղաքներում, ինչը կազմել է երկրի բնակչության 13,4%-ը։ Գրագիտության մակարդակը կազմել է 21,1%, ընդ որում՝ տղամարդկանց շրջանում գրագիտության մակարդակը նշանակալիորեն բարձր էր, քան կանանց շրջանում (29,3% և 13,1% համապատասխանաբար)։ Հիմնական կրոնական խմբերն են եղել՝ ուղղափառներ՝ 69,3%, մուսուլմաններ՝ 11,1%, հռոմեա-կաթոլիկներ՝ 9,1%, հուդայականներ՝ 4,2%։ 1897 թվականին Ռուսաստանի բնակչության հիմնական խավերն են եղել՝ գյուղացիություն՝ 77,5%, քաղաքացիներ՝ 10,7%, օտարերկրացիներ՝ 6,6%, կազակներ՝ — 2,3%, արքունականներ՝ 1,5%, հոգևորականներ՝ 0,5%, պատվավոր քաղաքացիներ՝ 0,3%, աևտրականներ՝ 0,2%, այլ՝ 0,4%։ Պետության բնակչությունը (ներկայիս սահմաններում) կազմել է 67 473 000 մարդ։
Ռուսիայի մկրտությունը, Հին Ռուսիայում քրիստոնեության ընդունում որպես պետական կրոն, իրականացված X դարի վերջին իշխան Վլադիմիր Սվյատոսլավիչի կողմից։ Աղբյուրները տալիս են հակասական տեղեկություններ քրիստոնեության ընդունման ճիշտ ժամանակաշրջանի վերաբերյալ։ Ավանդաբար հետևելով մատենագրության ժամանակագրությանը այդ իրադարձությունը տեղի է ունեցել 988 թ., որը և համարվում է Ռուս Եկեղեցու պաշտոնական պատմության սկիզբը (որոշ հետազոտողներ կարծում են, որ Ռուսաստանի քրիստոնեության ընդունումը (մկրտությունը) տեղի է ունեցել ավելի ուշ՝ 990 թ. կամ 991 թ.)։ Մի շարք հեղինակների կողմից տերմինը ընդունվում է որպես քրիստոնեության տարածման գործընթաց Ռուսաստանում XI-XII դարերում։
Ռուսական կայսրության պետական կրոնը Ուղղափառ քրիստոնեություննէր Կայսրին չէր թույլատրվում դավանել կամ հետևել ուղղափառից բացի այլ կրոնի (Ռուսաստանի 1906 թվականի հիմնական օրենքի 62-րդ հոդված: Չնայած նա էր նշանակում եկեղեցու բարձ պաշտոնյաներին, սակայն նա իրավունք չուներ հակադրվել եկեղեցիական օրենքներին և ուսմունքներին: Ուղղափառ եկեղեցու պաշտոնյաները մեծ լիազորություններ ունեին կայսրության ամբողջ տարածքում և ղեկավարվում էին Սրբագույն Սինոդի կողմից: Բոլոր կրոններով թույլատրվում էր ազատորեն դավանել, բացառությամբ որոշ սահմանափակումների հրեաների և կրոնական սեկտաների հանդեպ: Համաձայն 1905 թվականին հրատարակվեց Ռուսական կայսրության 1897 թվականի մարդահամարի տվյալները, որոնց համաձայն կրոնական ըստ պատկանելության երկիրի բնակչությունը ուներ հետևյալ տեսքը.
Ռուսական կայսրության պետական կրոնը Ուղղափառ քրիստոնեություննէր: Կայսրին չէր թույլատրվում դավանել կամ հետևել ուղղափառից բացի այլ կրոնի (Ռուսաստանի 1906 թվականի հիմնական օրենքի 62-րդ հոդված: Չնայած նա էր նշանակում եկեղեցու բարձ պաշտոնյաներին, սակայն նա իրավունք չուներ հակադրվել եկեղեցիական օրենքներին և ուսմունքներին: Ուղղափառ եկեղեցու պաշտոնյաները մեծ լիազորություններ ունեին կայսրության ամբողջ տարածքում և ղեկավարվում էին Սրբագույն Սինոդի կողմից: Բոլոր կրոններով թույլատրվում էր ազատորեն դավանել, բացառությամբ որոշ սահմանափակումների հրեաների և կրոնական սեկտաների հանդեպ: Համաձայն 1905 թվականին հրատարակվեց Ռուսական կայսրության 1897 թվականի մարդահամարի տվյալները, որոնց համաձայն կրոնական ըստ պատկանելության երկիրի բնակչությունը ուներ հետևյալ տեսքը.