Կար մի իմաստուն ուսուցիչ։Նա առանց պատճառի միշտ ուրախ էր։Նույնիսկ մահանալիս նա անհոգ ծիծաղում էր։ Սովորողներից մեկը հարցրեց.
-Ուսուցի՛չ, ինչպե՞ս է, որ Դուք միշտ ուրախ եք, անգամ ձեր մահվան օրը։ Ուսուցիչը պատասխանեց.
-Երբ ես 17 տարեկան էի, ունեի մի Վարպետ։Նա միշտ ուրախ էր։Ես նույնը հարցրեցի նրան։Նա պատասխանեց.
Վերլուծություն
Ես հասկացա, որ ամեն մի մարդ ունի ընտրության հնավորություն, և նա կարող է ընտրել՝ լինել տխո՞ւր, թե՞ ուրախ։
Այս առակում հերոսը միշտ ընտրում է ուրախությունը։Նա միշտ ուզում է լինել ուրախ։Եվ իր կարծիքով ինքը ճիշտ է։
Комментариев нет:
Отправить комментарий