Ձմռան տոները...

Ձմե՞ռ…Իսկ ո՞վ է ասում, որ ձմեռը վատ եղանակ է: Հիմա կմտածեք բոլոր երեխաների նման ես էլ եմ սիրում խաղալ ձյունով: Բայց ես չեմ սիրում խաղալը, ես սիրում եմ հենց ձյունը ինքնին, ձնով ծածկված տանիքները, ծառերը, շրջակայքը: Սպիտա՜կ, գեղեցի՜կ, հանդա՜րտ…Եվ պարզապես՝ սպիտակ ու մաքուր:

Ձյան փաթիլների մեջ կա համ ու հոտ, կա գեղեցկություն, խորհրդավորություն ինչպես աշնան անձրևի մեջ: Բացի այդ ես սիրում եմ Ամանորը: Սիրում եմ զարդարված եղևնին, գույնզգույն խաղալիքները, գեղեցիկ և գունավոր լույսերը, լավ ու պայծառ տրամադրությունը, աստղային երազներն ու արևային մարդկանց այդ ցրտաշունչ ձմռանը:

Հուլիոս Կեսար...

Գայոս Հուլիոս Կեսար.  հռոմեական պետական, քաղաքական և ռազմական գործիչ, գրող, պատմագիր։ Մ.թ.ա. 81-78-ին ծառայել է Փոքր Ասիայում, մ.թ.ա. 63-ին ընտրվել է մեծ պոնտիֆեքս (մեծ քուրմ), մ.թ.ա. 61-ին՝ նշանակվել Հեռավոր Իսպանիա պրովինցիայի կառավարիչ։ Մ.թ.ա. 60-ին Գնեոս Պոմպեոսի և Մարկոս Կրասոսի հետ ստեղծել է առաջին եռապետությունը, 58-51-ին՝ նվաճել Անդրալպյան Գալիան, 49-45-ին՝ հաղթել քաղաքացիական պատերազմում։ Կեսարը նաև առաջին հռոմեացի զորավարն էր որը անցել էր Հռենոս գետը և արշավանք սկսել դեպի Բրիտանիա։ Հուլիոս Կեսարը հռչակվել է «հայր հայրենյաց», ցմահ դիկտատոր (մ.թ.ա. 44), ստացել «իմպերատոր» տիտղոսը, փաստորեն դարձել միապետ՝ պահպանելով կառավարման հանրապետական ձևերը։ Անցկացրել է վարչական, դրամական, տոմարական (հուլյան տոմար) բարեփոխումներ։ Սպանվել է հանրապետական ծերակուտականների դավադրությամբ։

Փոքրիկ դրախտ.Խուլիո Կորտասար...

Ստեղծագործությունը այն մասին էր, որ մարդիկ երջանկանում են ոչ թե ոսկե ձկներով, այլ նրանք իրենց ներշնչել էին: Այսինքն` պետք չէ փնտրել ինչ-որ բան երջանկանալու համար, այլ պետք է ներշնչվել, որ դու երջանիկ ես: Այդ մարդիկ այնքան լավատես էին, որ ամեն ինչի մեջ լավն էին տեսնում: Այս պատմվածքը միջին խավի մասին էր:

Անհատական աշխատանք...

Անհատական աշխատանք հայոց պատմությունից↓

Թեմա: Արցախյան շարժում: Ղարաբաղ կոմիտե:

Աշակերտուհի: Կարապետյան Էլեն

Ներածություն

Սույն աշխատանքի նպատակն է ներկայացնել Շուշիի ազատագրումը, Արցախի ամբողջական ազատագրումը, զինադադարի հաստատումը:

Ձկնորսություն...

Ձկնորսություն, արդյունաբերական, ձկնարդյունաբերության ճյուղ, որը Համաշխարհային օվկիանոսից, ծովերից, լճերից, գետերից, ջրամբարներից արդյունահանում է տարբեր տեսակի ձկներ (որսի մոտ 90%), ծովային կաթնասուններ, փափկամորթներ, խեցգետնակեր

եր, ջրային բուսականություն։Ձկնորսությունը մարդու տնտ. գործունեության հնագույն ձևերից է և հայտնի է եղել գրեթե բոլոր ժողովուրդներին։ Հնագիտական հուշարձանները հաստատում են, որ դրանով մարդն զբաղվել է դեռևս վերին պալեոլիթում (հայտնաբերված են ոսկրե պարզունակ կարթեր և այլն) և հատկապես բնորոշ է եղել Մադլենյան մշակույթին:Շատ ցեղերի համար (օրինակ, Հյուսիսային Ամերիկայի հնդիկների համար): Ձկնորսություն ապրուստի հիմնական աղբյուրն էր։

Համեմատենք Արտաշես Առաջինին ու Տիգրան Մեծին...

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                  Երբ  կարդում էի Արտաշես Առաջինի մասին, գրված էր, որ նա զարգացրեց երկրի տնտեսությունը, մշակույթը, միավորեց հայկական 15 նահանգներից 14-ը (բացառությամբ Ծոփքը), տարածքների մեծ մասում խոսում էին հայերեն, որն ավելի էր ուժեղացնում այն զգացումը, որ նրանք հայ են։ Բանակի մասին մեջբերում անեմ հոդվածից. «Արտաշես Ա-ն մեծացրել և կանոնավորել է բանակը, այն բաժանել չորս կողմնապահ զորավարությունների, կազմավորել արքունի գործակալությունները։ Դրանցից յուրաքանչյուրը խնդիր ուներ օտար հարձակման դեպքում պաշտպանել սահմանի իր մասը մինչև արքայական բանակի հասնելը, ինչպես նաև անհրաժեշտության դեպքում իրականացնել հարձակողական արշավանքները»։

Հայերը Ֆրանսիայում...

Ֆրանսահայեր, Ֆրանսիայում բնակվող հայերը։ Առաջին հայերը Ֆրանսիայում հաստատվել են վաղ միջնադարում՝ 6-րդ դարում։ Նրանց թիվը աստիճանաբար ավելացել է հատկապես Կիլիկիայի հայկական պետության անկումից (XIV դար) հետո, ապա՝ XV-XVI դարերում, երբ հայկական փոքրաթիվ գաղութներ հիմնվեցին Մարսելում, Փարիզում և մի քանի այլ քաղաքներում։ Հայերը Ֆրանսիայում բնակվում են հիմնականում Փարիզ, Մարսել, Վերսալ, Լիոն, Նիցցա, Պուատիե, Լա Ռոշել, Բորդո, Սեն Շամոն, Վիեն, Վալանս և այլ քաղաքներում։