Because the nights are so cold, I share the streets with few people. There’s a young couple who jog at a pace slightly slower than my fast walk. I follow them, listening to their patter of wedding plans and fights with friends. Once I forgot myself and laughed at something they said and their faces owled, unnerved, back at me, then they trotted faster and took the first turn they found and I let them disappear into the black.
Քանի որ գիշերը շատ ցուրտ է, փողոցներում քիչ մարդիկ կան։ Կար մի երիտասարդ զույգ, նրանք մի փոքր ավելի արագ էին քայլում, քան ես։ Ես լսեցի նրանց հարսանեկան պլանների մասին։ Երբ ես մոռացել էի ու ծիծաղում էի, նրանք ինչ-որ բան խոսեցին և նրանց դեմքերը անտարբերությամբ առանց ջղաձգման նայեցին ինձ, ապա նրանք սկսեցին ավելի արագ քայլել և ես թույլ տվեցի, որ հեռանան։
Комментариев нет:
Отправить комментарий