Բանաստեղծներից ամենաշատը սիրում եմ Հովհաննես Թումանյանին։
Թումանյանը համարվում է ամենայն հայոց բանաստեղծ։ Ինձ թվում է՝ բոլոր մարդիկ փոքր հասակում
կարդացել կամ գոնե լսել են Թումանյանի հեքիաթները։ Դրանք շատ են։ Թումանյանի հեքիաթները
ամեն տարիքում հաճելի է կարդալ։
Կարդացել եմ, նրա բալլադներից մեկը՝ <<Փարվանան>>։ Շատ եմ հավանել <<Փարվանա>> բալլադը։
Փարվանա լիճ իրոք գոյություն ունի։ Այն գտնվում է Ջավախքում։ Ըստ բալլադի Փարվանա լիճը
ստեղծվել է աղջկա արցունքներից։
<<Փարվանա>>
Փարվանա արքան մի աղջիկ ուներ, չնաշխարհիկ, աննման գեղեցկությամբ մի աղջիկ։
Նրա ցանկությամբ արքան հրավիրում է Կովկասի բոլոր կտրիճներին՝ մրցությամբ իրենց
ուժն ու շնորքը փորձելու աղջկա ներկայությամբ, որպեսզի տեսնի, թե նրանցից ով կարող
է արժանի լինել իր աղջկա սիրուն։ Աղջիկը, սակայն, ճարպկության մրցությունն էլ չի
համարում ճիշտ միջոց իրեն անկեղծորեն սիրող երիտասարդ գտնելու, ընտրելու համար։
Մրցության եկած կտրիճներն աղջկան առաջարկում են գանձ, ոսկի, արծաթ, անգին քարեր ու
գոհարներ: Բայց աղջիկը նման ոչ մի պայման չի ընդունում։ Իր ապագա կողակցից նա
պահանջում է գտնել ու բերել սիրո անշեջ հուրը և այդ պայմանը կատարելու համար
կտրիճները թռչում են աշխարհի չորս կողմը՝ փնտրելու և բերելու այն։ Աղջիկը սպասում
է կարոտով, բայց ոչ մի կտրիճ չի կարողանում բերել երջանիկ սիրո անշեջ հուրը։
Այսպես երկար
սպասելով՝ աղջկա հույսը մարում է, նա սկսում է լաց լինել, և նրա արտասուքից
գոյանում է մի լիճ, որը ծածկում է քաղաքն ու ամրոցը։ Դա հայտնի Փարվանա լիճն է
Վրաստանի Ջավախեթիի շրջանում։ Իսկ անշեջ հուրը փնտրող կտրիճները վերածվում են
թիթեռների և մինչ օրս հուր և կրակ տեսնելով նետվում են նրա մեջ, որպեսզի տանեն
Փարվանա գեղեցկուհու մոտ, բայց անմիջապես ոչնչանում են։
Комментариев нет:
Отправить комментарий