Եվ լսում նրա հեռվիցը բերող երգը տխրագին…
Քամին ծաղկունանց շուրթերն է դողդոջ շոյում, գուրգուրում
Եվ լուռ մրմնջում, թե հեռուներում ինչպես են սիրում…
Եվ այս ամենը կատարվում է միշտ իրիկնաժամին,
Երբ որ տրտում են հեզ ծաղիկները ու մեղմ է քամին:
Բանաստեղծության մեև նկարագրվում է մայրամուտը,և ծաղիկները մայրամուտի ժամանակ:
Այստեղ քամին ուժեղ չէ, ուղղակի զեփյուռ է
այսինքն քամին հանդարտ է և սովորական:
Չարենցի բանաստեղծությունում հեզ հանդարտ բայց միևնույն ժամանակ նաև տխուր
տրամադրություն է որը ստեղծվում է հեզ,լուռ,տրտում ,
մեղմ,տխրագին բառերի շնորհիվ:
Комментариев нет:
Отправить комментарий