Because the nights are so cold, I share the streets with few people. There’s a young couple who jog at a pace slightly slower than my fast walk. I follow them, listening to their patter of wedding plans and fights with friends. Once I forgot myself and laughed at something they said and their faces owled, unnerved, back at me, then they trotted faster and took the first turn they found and I let them disappear into the black.
пятница, 6 апреля 2018 г.
четверг, 5 апреля 2018 г.
Подписаться на:
Сообщения (Atom)
Saying Googbye
My high school years are coming to an end. I know there are a lot of you going through the same thing, and hey, welcome aboard this sca...
-
Ուզում եմ լսել լռության ձայնը... Մարդիկ չգիտեն որ լռությունը լուռ չէ, այն խոսում է։ Երբ լռում ենք լսում ենք լռության տարօրինակ, բայց միևն...
-
Աշուն էր Ես շատ եմ սիրում աշունը, հատկապես՝ աշնան անձրևները։ Աշունը շատ գեղեցիկ է։ Սիրում եմ, երբ անձրևի տակ մեքենայով ճամփորդ...
-
ՀՀ կենդանիների Կարմիր գիրքը հաստատվել է Հայաստանի կառավարության 29.01.10 թ.-ի թիվ 71–Ն որոշմամբ ։ ՀՀ նոր Կարմիր գրքի պատրաստումը իրականա...