Մարդիկ չգիտեն որ լռությունը լուռ չէ, այն խոսում է։ Երբ լռում ենք լսում ենք լռության տարօրինակ, բայց միևնույն ժամանակ հաճելի ձայնը։
Շուրջս լուռ է...Լռությունը և ես...Եվ այդ լռոթյան մեջ մի վախ կա։ Լռությունը տխուր է...
Հանգստություն է իջնում վրաս։
Դժվար թե լռության ձայնից բարձր ձայն լսել։ Լռության ձայնը խլացնում է և զարմացնում։
Երբեմն խոսքերը չեն կարող ասել այն, ինչ ուզում է ասել մարդը։
Սովորաբար մենք մեր վարքագծով, պահվածքով և լռությամբ ասում ենք ավելի շատ բան, քան կարող ենք ասել բառերով։
Մենք կարող ենք ասել շատ կարևոր ու խելացի խոսքեր, հասկանալ, թե որն է ճիշտ գործողությունը և մեր իմացածով կիսվել շրջապատի հետ: Բայց միայն ասելը և հասկանալը դեռ շատ քիչ է, մենք պետք է կարողանանք գործնականում կատարել մեր ասած ու հասկացած բաները:
Իհարկե, խոսելը նույպես կարևոր է՝ երբ խոսքն ու գործը համաչափ են ընթանում:
Խոսելը հեշտ է, իսկ գործելը՝ ոչ միշտ: Փորձիր կիրառել քո լսած ու ասած ճիշտ բաները ու այնպես արա, որ դրանք հավասարակշռված լինեն:
Այդ ժամանակ խոսքերը կլինեն արժեքավոր, քանի որ դրանց կիրառումը կստիպի չչափազանցնել ու ասել այն, ինչ կարևորն ու առաջնայինն է:
Комментариев нет:
Отправить комментарий